Tag

Birds of Prey…………..   Met de dood van Dotty, 22 juni jl, ben ik me, na een eerste periode van diep verdriet, gaan afvragen wat nou de betekenis kan zijn van zo’n groot verlies. In eerste instantie worden de dagen gevuld met ongeloof, onmacht en een groot tastbaar gemis. Na een kleine week kwam ik weer met beide benen in de werkelijkheid en nam het helder denken weer de zaak over. Het leven gaat door, dat weet ik ook wel, maar hoe? Hoe zonder een paard waar je zo’n verbondenheid mee voelt, een mee bent en het samenzijn en samenwerken zo’n twee-eenheid verhaal mee is? Voor mij was het bewust bezig zijn met het feit dat ze er gewoon niet meer is, de realiteit voelen en beleven. Echt voelen wat het met je doet, maar ook een keus hebben in het omgaan met dat verdriet. Denken dat je haar mist omdat je meent niet verder te kunnen, of voelen dat je ook verder kunt, maar de richting nog niet weet. Dat laatste was het. Ik voelde dat ik verder kon, maar ik wilde niet. Het weten, heeft nu plaats gemaakt voor dankbaarheid dat ik juist door haar verder kan. Ze heeft me de kracht gegeven dat wat er ook gebeurt, ik niet afhankelijk ben van een ander om verder te kunnen. Dat ervaar ik nu als een vrijheid. Altijd heeft de roofvogel mijn grote interesse gehad. Onze zoon heeft er acht jaar lang een gehad toen hij nog thuis woonde, en de zorg kwam soms ook op ons neer. Ik volgde zijn band met haar op afstand en was betrokken en gefascineerd. De wens bleef bestaan om ooit een band aan te gaan met een roofvogel. Enkele weken voor Dotty overleed was er een ei voor mij beschikbaar, waar mijn toekomstige maatje uit zou komen. Om een vreemde reden ging het niet door. Kort daarna was er een vogel van tien jaar die een nieuw mens zocht. Dat paste beter bij mijn leven, een herplaatsing. Maar ik liet het even voor wat het was, want de dood van Dotty slokte mijn energie op. De dagen na haar dood, cirkelde er steeds een roofvogel boven ons terrein. Eerder ook, maar nu viel ze me dagelijks op. Wanneer je me vraagt, waar doet een roofvogel je aan denken, dan is mijn antwoord: vrijheid. Dat is de boodschap die ik nu krijg, of zie. De dood doet veel met je, in eerste instantie wil je er niet mee te maken krijgen. Maar wanneer je beseft dat het niet terug te draaien is, zul je ermee om moeten leren gaan. Mijn grootste les hieruit is dat ik vrijheid omarm, voor iedereen. Vrijheid van keuze, van meningsuiting, de vrijheid voelen als mens dat je er mag zijn zoals je bent, eigenlijk op alle gebied. Vrijheid is voor mij het meest waardevols in het leven. Dat, en nog veel meer, heb ik geleerd van mijn paard. Nu ben ik degene die een roofvogel aan me wil binden, dat dier wat juist voor mij de link maakt naar vrijheid! Mijn keuze is gemaakt, er komt er geen. Ik blijf ze volgen in de lucht en besef me nu dagelijks dat ze me vanaf grote hoogte ook iets kunnen vertellen en laten zien. Mijn gemis is groot om een krachtig paard, maar datgene wat ik van haar geleerd heb, is nog vele malen groter en overtreft het verdriet om haar. Het zal nog enige tijd nodig hebben om het helemaal een plek te geven, maar wanneer een afscheid zo veel impact heeft, kun je je maar een ding afvragen: wat was hiervan het nut? Dat moet iets overtreffends zijn, waar je mee verder kunt …….en moet. Birds of Prey, krachtig dankzij hun vrijheid…….